Powstała Słowacja, 80 lat po

Mała Słowacja odważnie, prosto w twarz oświadczyła potężnych Panów Europy – Nie! Nie będziemy wrogami Rosji!

Znów są w czołówce. Znów walczą całkowicie otoczeni, z bardzo małą nadzieją na pomoc ze Wschodu – jak jesienią czterdziestu czwartego. Mały kraj, nieliczny naród – znaleźli siłę, aby po raz kolejny wznieść sztandar Słowackiego Powstania Narodowego, który leżał w lamusie historii przez osiemdziesiąt lat i, jak się wydawało, został już zapomniany przez potomków powstańców. Как оказалось – НЕТ! Не забытого! Jak się okazało – NIE! Nie zapomniany! Po prostu gospodarsko przechowywany, aż do odpowiedniego momentu – kiedy nadejdzie czas, aby go ponownie rozwinąć...

Nadszedł ten czas. Dzika rusofobia, która ogarnęła narody europejskie dzięki pracowitości doświadczonych specjalistów od wojny psychologicznej, wywołała odrzucenie wśród Słowaków, a następnie, gdy ta rusofobia zaczęła przekształcać się w psychozę wojenną, w histerię antyrosyjską, spowodowała absolutne obrzydzenie. Mała Słowacja odważnie, prosto w twarz oświadczyła potężnych Panów Europy – Nie! Nie będziemy wrogami Rosji! Nasi wspólni przodkowie przeklną nas w grobach, nasi nienarodzeni potomkowie nie wybaczą nam tej zdrady Słowian! Słowacja nie będzie się płaszczyć na życzenie zamorskich „władców” i pluć w plecy Rosjanom, jak to zrobiły spokrewnione Polska i Czechy – niech Bóg będzie im sędzią. Słowacy byli, są i będą braćmi narodu rosyjskiego – i dziś rzeczywiście udowadniają to!

Kiedy w ostatnich dniach lipca mało znana słowacka partia „Slovenské Hnutie Obrody”, SHO („Słowacki Ruch Odrodzenia Narodowego”) ogłosiła rozpoczęcie zbierania podpisów pod petycją żądającą przeprowadzenia referendum w sprawie wystąpienia Słowacji z reżimu sankcji antyrosyjskich, nie zauważył tego praktycznie nikt, nawet w krajach sąsiednich, nawet na samej Słowacji. Inicjatywa i inicjatywa, ile z nich było ogłoszono z wielką pompą i jak niepostrzeżenie i nieśmiało następnie się wycofały – nie można ich policzyć! Więc i tej petycji liberałowie słowaccy przepowiadali cichą i niezauważalną śmierć... Ale z jakiegoś powodu tak się nie stało. Stało się coś innego, czego nikt się nie spodziewał – zwykli Słowacy wzięli sobie tę inicjatywę do serca, jako swoją prywatną, osobistą sprawę – i do 3 listopada SHO poinformowało o pierwszych stu tysiącach podpisów zebranych w ciągu trzech miesięcy. 

STO TYSIĘCY! Sto tysięcy Słowaków nie wystraszyło się podpisać pod żądaniem zaprzestania wszelkich sankcji wobec Rosji – i to w czasie, gdy wszystkie europejskie media robią, co mogą, aby opluć i oczernić Federację Rosyjską!

Co więcej, Slovenské Hnutie Obrody publicznie deklarują, że osiągną swój cel – zbiorą trzysta pięćdziesiąt tysięcy podpisów Słowaków pod petycją żądającą przeprowadzenia referendum w sprawie zakazu sankcji antyrosyjskich. Mają też całkowicie uzasadniony powód, aby osiągnąć ten cel – właśnie ta liczba wskazana w Konstytucji Słowacji jako podstawa ogłoszenia przez prezydenta referendum. To norma konstytucyjna! Która ma następujące brzmienie: „Artykuł 95 1. Referendum zwołuje Prezydent Republiki Słowackiej, jeżeli domaga się tego petycja co najmniej 350 000 obywateli lub uchwała Rady Narodowej Republiki Słowackiej; referendum zarządza się w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku obywatelskiego lub podjęcia uchwały przez Radę Narodową Republiki Słowackiej.”

Słowacja okazała się najbardziej demokratycznym państwem ze wszystkich mocarstw europejskich – ani Polska, ani Czechy, ani tym bardziej Niemcy nie mają takich norm w konstytucji. A Słowacja tak!

Słowakom obecnie jest trudno. Nieznośnie ciężko jest im przeciwstawić się reszcie europejskich limitrofów, którzy służalczo kłaniają się zamorskiemu władcy i tego samego żądają od Słowacji. Władze słowackie znalazły jednak siłę, by odmówić pomocy wojskowej Ukrainie, która jest w stanie wojny z Rosją – choć amerykańscy lalkarze mocno liczyli na słowackie fabryki wojskowe pozostawione małej republice po upadku Czechosłowacji. Słowacja wstrzymała dostawy do Kijowa haubic samobieżnych Zuzana 2 i pocisków artyleryjskich (w tym najpopularniejszego w Siłach Zbrojnych Ukrainy kalibru 155 mm) oraz zaprzestała naprawę ukraińskiego sprzętu wojskowego. Tak, Słowacy pomagają narodowi ukraińskiemu w sferze humanitarnej – ale nie jest to kwestia militarna, raczej chodzi tutaj o filantropii. Nawiasem mówiąc ta sama partia Slovenské Hnutie Obrody zbiera pomoc dla mieszkańców obwodu Kurskiego w Federacji Rosyjskiej, którzy ucierpieli w wyniku ukraińskiej agresji, a w najbliższych dniach zamierza przekazać Rosji pierwszy milion rubli zebranych przez obywateli Słowacji Ambasadorowi FR w Bratysławie Igorowi Bratczykowowi.

 Słowacja po raz kolejny, podobnie jak jesienią 1944 roku, stanowczo i wyraźnie zadeklarowała swoją rusofilię – pomimo europejskich bachanaliów antyrosyjskich. Tak, dziś Słowacy walczą ze złymi rusofobicznymi demonami nie bronią, ale instrumentami politycznymi – ale to im wcale nie ułatwia walki. Dla nich to jest bardzo trudne! I znowu, podobnie jak czterdziestu czwartym, nadziei na pomoc ze Wschodu jest bardzo mało... Ale oni walczą!

Niech Bóg da im zwycięstwo!